Self Potrait
दिवसांच धुक पुसट होत जाताना
ओलाव्याचा स्पर्श हलकेच विरून जाताना
जाणवतो मला,
- उसवून चाललेला एकेक बंध
- धुसरं होत असलेल एकेक नातं
हृदयावर कोरुनही, अजून मनभर रूजवलेलं.
आठवणींच्या गाठोड्यात जाणीवपूर्वक जपलेलं.
असा कोणता हा आचार ?
असला कोणता हा विकार ?
सापडतो असाच कधीतरी मला,
आकृतिबंधात अडकलेला माझाच आकार
ओलाव्याचा स्पर्श हलकेच विरून जाताना
जाणवतो मला,
- उसवून चाललेला एकेक बंध
- धुसरं होत असलेल एकेक नातं
हृदयावर कोरुनही, अजून मनभर रूजवलेलं.
आठवणींच्या गाठोड्यात जाणीवपूर्वक जपलेलं.
असा कोणता हा आचार ?
असला कोणता हा विकार ?
सापडतो असाच कधीतरी मला,
आकृतिबंधात अडकलेला माझाच आकार
Labels: मी
3 Comments:
kyaa baat hai
By ओंकार घैसास, At 31 October 2008 at 5:27 pm
:) थोडं जास्त लिहायला हवंस..
पेंटींग तुझंच?
By Samved, At 20 November 2008 at 8:44 pm
samved,
:)
nahi re mazi chitr tar "anaakalniy" astat.
:)
Thnx Hridyesh !
By वर्षा ऋतु, At 4 January 2009 at 12:12 am
Post a Comment
Subscribe to Post Comments [Atom]
<< Home